Quod quidem iam fit etiam in Academia

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed quod proximum fuit non vidit. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Duo Reges: constructio interrete. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Eadem fortitudinis ratio reperietur. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Quo modo autem philosophus loquitur? Nam cui proposito sit conservatio sui, necesse est huic partes quoque sui caras suo genere laudabiles. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.

An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Quis istum dolorem timet? Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates?